Przejdź do zawartości

Świątynia Saturna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świątynia Saturna
Ilustracja
Pozostałości świątyni
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Adres

Forum Romanum

Typ budynku

świątynia

Ukończenie budowy

501 lub 498 p.n.e.?

Ważniejsze przebudowy

42 p.n.e.

Zniszczono

1402–1447

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Saturna”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Saturna”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Saturna”
Ziemia41°53′32,38″N 12°29′03,05″E/41,892328 12,484181

Świątynia Saturna (łac. Aedes Saturni lub Aedes Saturnus) – jedna z najstarszych świątyń w Rzymie, położona w południowo-zachodnim narożniku Forum Romanum. Poświęcona była bogu Saturnowi.

Świątynia powstała na przełomie VI i V wieku p.n.e., w pierwszych latach istnienia republiki[1]. Budowę świątyni miał rozpocząć jeszcze ostatni król Rzymu Tarkwiniusz Pyszny, jej poświęcenie tradycja przypisywała najczęściej Tytusowi Larcjuszowi, sprawującemu dyktaturę w 501 i 498 roku p.n.e., chociaż możliwa jest też nieco późniejsza metryka[2]. W 42 p.n.e. została przebudowana przez Lucjusza Munatiusa Plancusa[1]. Pod koniec IV wieku n.e. świątynia spłonęła w pożarze, postanowieniem senatu została jednak odbudowana[2].

Rekonstrukcja: Świątynia Saturna po lewej

Świątynia posadowiona była na wysokim podium o wymiarach 22,50×40 m, wykonanym z trawertynu i peperynu licowanych marmurem. W okresie republiki i cesarstwa w podium mieścił się publiczny skarbiec państwa rzymskiego (Aerarium Populi Romani lub Aerarium Saturni)[1][2]. W celli stał wykonany z kości słoniowej posąg bóstwa, zgodnie ze świadectwem Pliniusza Starszego (Historia naturalna 15,32) wypełniony wewnątrz olejem, który służył konserwacji tworzywa[2].

Świątynia przetrwała do początku XV wieku, kiedy to pomiędzy 1402 a 1447 rokiem została rozebrana[1]. Do czasów współczesnych przetrwał jedynie fragment kolumnady podtrzymującej marmurowe belkowanie, pochodzące z ostatniej przebudowy dokonanej w IV wieku[2]. Posadowione na marmurowych bazach i zwieńczone jońskimi kapitelami kolumny mają 11 metrów wysokości. Sześć frontowych kolumn wykonano z szarego, zaś dwie boczne z różowego granitu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1084-1085. ISBN 1-884964-80-X.
  2. a b c d e f L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 343-344. ISBN 0-8018-4300-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Plan starożytnego Kapitolu
Auguraculum
Iseum
Casa Romuli
Ołtarz
Tensarum
Centus
Gradus
Porta Pandana
Świątynia
Janusa
Świątynia
Junony Sospita
Świątynia
Spes
Inter duos lucos
Clivus
Argentarius
Świątynia
Wenus
Érycine
Świątynia
Mens (?)
Świątynia
Fides (?)
Świątynia
Ops (?)
Ś. Wenus
Victrix (?)
Ś. Genius 
publicus
populi 
Romani
 (?)
Ś. Fausta
Felicitas
 (?)