Świątynia Saturna
Pozostałości świątyni | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | |
Typ budynku | |
Ukończenie budowy |
501 lub 498 p.n.e.? |
Ważniejsze przebudowy | |
Zniszczono |
1402–1447 |
Położenie na mapie Rzymu | |
Położenie na mapie Włoch | |
Położenie na mapie Lacjum | |
41°53′32,38″N 12°29′03,05″E/41,892328 12,484181 |
Świątynia Saturna (łac. Aedes Saturni lub Aedes Saturnus) – jedna z najstarszych świątyń w Rzymie, położona w południowo-zachodnim narożniku Forum Romanum. Poświęcona była bogu Saturnowi.
Świątynia powstała na przełomie VI i V wieku p.n.e., w pierwszych latach istnienia republiki[1]. Budowę świątyni miał rozpocząć jeszcze ostatni król Rzymu Tarkwiniusz Pyszny, jej poświęcenie tradycja przypisywała najczęściej Tytusowi Larcjuszowi, sprawującemu dyktaturę w 501 i 498 roku p.n.e., chociaż możliwa jest też nieco późniejsza metryka[2]. W 42 p.n.e. została przebudowana przez Lucjusza Munatiusa Plancusa[1]. Pod koniec IV wieku n.e. świątynia spłonęła w pożarze, postanowieniem senatu została jednak odbudowana[2].
Świątynia posadowiona była na wysokim podium o wymiarach 22,50×40 m, wykonanym z trawertynu i peperynu licowanych marmurem. W okresie republiki i cesarstwa w podium mieścił się publiczny skarbiec państwa rzymskiego (Aerarium Populi Romani lub Aerarium Saturni)[1][2]. W celli stał wykonany z kości słoniowej posąg bóstwa, zgodnie ze świadectwem Pliniusza Starszego (Historia naturalna 15,32) wypełniony wewnątrz olejem, który służył konserwacji tworzywa[2].
Świątynia przetrwała do początku XV wieku, kiedy to pomiędzy 1402 a 1447 rokiem została rozebrana[1]. Do czasów współczesnych przetrwał jedynie fragment kolumnady podtrzymującej marmurowe belkowanie, pochodzące z ostatniej przebudowy dokonanej w IV wieku[2]. Posadowione na marmurowych bazach i zwieńczone jońskimi kapitelami kolumny mają 11 metrów wysokości. Sześć frontowych kolumn wykonano z szarego, zaś dwie boczne z różowego granitu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1084-1085. ISBN 1-884964-80-X.
- ↑ a b c d e f L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 343-344. ISBN 0-8018-4300-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Plan starożytnego Kapitolu |
---|
Auguraculum Iseum Casa Romuli Ołtarz Tensarum Centus Gradus Porta Pandana Świątynia Janusa Świątynia Junony Sospita Świątynia Spes Inter duos lucos Clivus Argentarius Świątynia Wenus Érycine Świątynia Mens (?) Świątynia Fides (?) Świątynia Ops (?) Ś. Wenus Victrix (?) Ś. Genius publicus populi Romani (?) Ś. Fausta Felicitas (?) |